Kora - zewnętrzna ochronna warstwa drzew - rozkłada się w zależności od rodzaju drzewa oraz warunków środowiskowych. Niektóre korowce szybko ulegają rozkładowi, a inne mogą trwać nawet wiele lat. Przykładem korowców, które rozkładają się stosunkowo szybko, są brzozy. Ich kora w normalnych warunkach może rozpadać się w przeciągu 1-2 lat. Możemy to zaobserwować, gdy korowina zrzuca się z drzewa jako sypki materiał. Z drugiej strony, drzewa iglaste, takie jak sosny, mają korę, która trwa dłużej. Te gatunki drzew mają bardziej trwałe i grubsze kory, które mogą utrzymywać się na drzewach przez wiele lat, nawet dziesięcioleci. Przy dużym nagromadzeniu starej, opadłej korowiny, może ona tworzyć warstwę na ziemi, zwłaszcza w lasach iglastych. Należy jednak pamiętać, że szybkość rozkładu kory nie jest tylko zależna od rodzaju drzewa. Drugim istotnym czynnikiem są warunki środowiskowe. Na przykład, w wilgotnym i ciepłym klimacie korowce mają tendencję do rozkładu szybciej niż w suchym i chłodnym. Podsumowując, czas rozkładu kory zależy od gatunku drzewa, grubości kory, warunków środowiskowych i klimatu. Ogólnie rzecz biorąc, korowce rozkładają się w różnym tempie, ale mogą być znaczącym źródłem organicznego materiału w ekosystemach leśnych.